هنر ملیله کاری،

هنر ملیله کاری، محصول کار با طلا و نقره است که بصورت مفتول های باریک در آمده است و با صرف وقت و دقت فوق العاده و مهارت و هنرمندی ملیله کار با بهره گیری از نگاره های سنتی و طرحهای اسلیمی به هم پیوند و ارتباط یافته است.قدیمی ترین اشیاء باقیمانده از آثار ملیله ایران به روایت اکثر محققان به سالهای 550 تا 330 ق.م تعلق دارد.

آثار به دست آمده در "دورالورپوس" گواه آن است که طی سالهای 330 تا224 ق. م نیز ساخت مصنوعات ملیله در ایران رواج قابل ملاحظه ای داشته است.

ساموئل گرین ویل بنجامین که در حدود سال 1883 میلادی به ایران سفر کرده است در مورد صنعتگری و صنعت در زنجان اطلاعات بیشتری می دهد.زنجان به عنوان خاستگاه اولیه هنر ملیله کاری با خدمت و پیشینه تاریخی چند هزار ساله هنوز نام خود را درمیان بهترین های این هنر صنعت دستی حفظ کرده و برای احیای جایگاه قبلی خود تلاش می کند.ملیله کاری که در هزاره اول هجری قمری به عنوان هنر دستی بومی زنجان فقط در این شهر معمول بوده ودر زمان حکومت رضاخان با مهاجرت تعدادی از هنرمندان این شهر به تهران و اصفهان در سایر نقاط کشور نیز رواج یافت.سرویس های چای و شربت خوری،جعبه جواهرات و دسته چاقو عمده ترین دست مایه هنرمندان زنجانی در سال های دوره بعد است که به تدریج بر انواع این دست سازه های زیبا، از جمله زیور آلات افزوده می شود.رونق این هنر و صنعت از دوران سلجوقی آغاز و در دورا صفویه به اوج خود رسید،شهر زنجان بیشترین هنرمند را در این حرفه تربیت و به عرصه هنرهای سنتی تحویل داده است.در زمان قاجار نیز شهر زنجان یکی از شهرهای معتبر کشور محسوب مشد و صنایع دستی این شهر از جمله ملیله کاری آن از رونق بسیاری برخوردار بود.آثار قدیمی ملیله در زنجان به کلی از بین رفته و یا برای استفاده مجدد نقره ذوب شده است و به دلیل عدم وجود موزه در زنجان آثار نقره ای و ملیله کاریمورد حفظ و نگهداری قرار نگرفته استهنر ملیله کاری، محصول کار با طلا و نقره است که بصورت مفتول های باریک در آمده است و با صرف وقت و دقت فوق العاده و مهارت و هنرمندی ملیله کار با بهره گیری از نگاره های سنتی و طرحهای اسلیمی به هم پیوند و ارتباط یافته است.قدیمی ترین اشیاء باقیمانده از آثار ملیله ایران به روایت اکثر محققان به سالهای 550 تا 330 ق.م تعلق دارد.

آثار به دست آمده در "دورالورپوس" گواه آن است که طی سالهای 330 تا224 ق. م نیز ساخت مصنوعات ملیله در ایران رواج قابل ملاحظه ای داشته است.

ساموئل گرین ویل بنجامین که در حدود سال 1883 میلادی به ایران سفر کرده است در مورد صنعتگری و صنعت در زنجان اطلاعات بیشتری می دهد.زنجان به عنوان خاستگاه اولیه هنر ملیله کاری با خدمت و پیشینه تاریخی چند هزار ساله هنوز نام خود را درمیان بهترین های این هنر صنعت دستی حفظ کرده و برای احیای جایگاه قبلی خود تلاش می کند.ملیله کاری که در هزاره اول هجری قمری به عنوان هنر دستی بومی زنجان فقط در این شهر معمول بوده ودر زمان حکومت رضاخان با مهاجرت تعدادی از هنرمندان این شهر به تهران و اصفهان در سایر نقاط کشور نیز رواج یافت.سرویس های چای و شربت خوری،جعبه جواهرات و دسته چاقو عمده ترین دست مایه هنرمندان زنجانی در سال های دوره بعد است که به تدریج بر انواع این دست سازه های زیبا، از جمله زیور آلات افزوده می شود.رونق این هنر و صنعت از دوران سلجوقی آغاز و در دورا صفویه به اوج خود رسید،شهر زنجان بیشترین هنرمند را در این حرفه تربیت و به عرصه هنرهای سنتی تحویل داده است.در زمان قاجار نیز شهر زنجان یکی از شهرهای معتبر کشور محسوب مشد و صنایع دستی این شهر از جمله ملیله کاری آن از رونق بسیاری برخوردار بود.آثار قدیمی ملیله در زنجان به کلی از بین رفته و یا برای استفاده مجدد نقره ذوب شده است و به دلیل عدم وجود موزه در زنجان آثار نقره ای و ملیله کاریمورد حفظ و نگهداری قرار نگرفته است